حامد صالح دوست اعتراف

چشامو میری پایین دست چپ یه خونست کلیداشم دستتن
گذرت خورد این سمت شهر بیا به خونه سر بزن
ببین یخ زده گلهاش،چه غم داره صبحاش،پنجره رو باز کن این منظره رو باش
یه دیوونه واست عقاقی کاشته
دروغه که نمیاد و دوست نداشته
اینم اعتراف من میام
تو بگو نوک قله قاف من میام
اینو همه شنیدن همه میگن
من مال توام و تو مال منیا
یه روزی دستتو میگرفتم دنیام کوچیک بود و عکست صفحه ی اول گوشیم بود و حدسه این که میری مسخره بود
من از همه دور بودم ازهمه دور
اگه دل تو تنگ شدش برام من همین ورام نه یه جای دور
اخه بگو چته دلم که یه دم اروم نمیشی دیگه بسه غرور