رامیاد خیالتو بفرست

تو این شبای‌ تلخ
چقدر‌ تکراری
دچار اندوهم
منی که بعد از تو
یه سنگ بیجونم
یه جسم بی روحم
اگه خوشم‌ بی تو
اگه دلم قرصه‌
چرا نمی خندم
یه عمره که از من
کسی نمی پرسه ‌
چرا نمی خندم
خیالتو‌ بفرست
بگیره جونم رو
بکش منو هربار
بکش منو هرشب
شکنجه شیرینه
برای من انگار
یه بغض لبریز و
یک عالمه‌ درد و
یه مرد درمونده
این رابطه مرده
اما ازش‌ واسم
کابوس جامونده
هی خاطراتت‌ رو
از گوشه ی ذهنم
تو سینه می چینم
از اولین لبخند
تاآخرین بوسه
خوابت رو می بینم