محمدرضا تیموری قفلی

تو ی حرفی که صبح‌ تا شب روی لبم هستی
نمیدونم با کی چقدر بستی که دل ببری
اون نگاتو به دنیا من نمیدمش با تو
قاف من فتح میکنم جا تو نمیگیره کسی
شده قفلی شبام صدات
اون عطر لای موهات
آدمو حالی به حالی میکنه
پیر جون میکنه
حسودارو کور میکنه
شده قفلی شبام صدات
اون عطر لای موهات
آدمو حالی به حالی میکنه
پیر جون میکنه
حسودارو کور میکنه
مجنون شدم لیلیم باش ملکه قصر غیبیم باش
خودت میدونی بهت وابستم فقط باش فقط باش فقط باش
با تو حال دلم معلوم خونه بی تو شبا بی نور
با تو همه چی باهم جور فقط باش فقط باش فقط باش
شده قفلی شبام صدات
اون عطر لای موهات
آدمو حالی به حالی میکنه
پیر جون میکنه
حسودارو کور میکنه
شده قفلی شبام صدات
اون عطر لای موهات
آدمو حالی به حالی میکنه
پیر جون میکنه
حسودارو کور میکنه