جوریس شب ها

دوباره شب                         دوباره بیدار
دوباره درد               ‌‌           دوباره بیمار
دوباره غم                          دوباره سیگار
دوباره اشک                        کنجِ دیوار
هی همش تکرار                  درد و انکار
زور و اجبار                         همش تکرار
تو هم مثل من شب‌ها قبل خواب
فکر و خیال مغزتو می**اد
دق و دلی و بغض حرف‌های زیاد
هیچکی پات نسوخت جز سیگار ؟!
هیچکی بت نگفت چت شده یه بار؟!
تا به بار خندیدی زد ضد حال؟!
هه!!!
شده اوضاع بد افتضاح
تا میخوای درست کنی میشه اشتباه؟!
از خودخوری زیاد کوره اشتها
هرچی بافته بودی شده کوه رشته‌ها
مامان دست به دعا نشست،هنو چش به راس
ولی رفتن ا خونمون فرشته ها
ما توبرزخیم به امید بهشت ناب
زنده‌ایم و زنده بودن اشتباس
اینم به غم اون دوتا درشت لاش
روی زخم‌هام نمک بپاش
پره از دردم و ماتم             پره از حرف،پره از غم
پره از زخم های تازه           که نزد هیچکی بهم سر
پره از دوده اتاقم               چرا هی دلشوره دارم؟!
پره از فحش و گلایه            بریدم از همه عالم
اگه تو هم،شب خواب راحت
نداری‌ بزن بیرون
تا صبح چند ساعت راه هست
توی آسفالت و قلب این سنگ فرش
اشک‌ها و دردهای تو هم میشه دفن
همه گم توی یه رنگ        گنگ توی یه نقش
نشخوار فکرها                  معده پر ضعف
آینده چیه؟                    نون شب مسئلس
واسه اونیکه میکشه توی این شهر نفس
لب خیابون پره دختر و بیوس
که شب به شب میکنه مشتری عوض
از روی نداری نه از روی هوس
مرد‌های خونه دیگه تعطیله عصب
راه‌به راه از درد هی میشه نسخ
این مصرف ها میده آخر ترتیب اثر
دخترت میبره ا خونه اصن
امشب نشه ولی شب بعد زدن
پاره و پورس حتی رگش هم زدن
پسرت کجاس؟!       توی خط خلاف؟!
فکر میکرد بشه ساقی مواد؟!
منتظر دار        ممنوع ملاقات
عشقت کجاس؟!
توی رختخواب ؟!یا پیش بچه‌هاس؟!
یا برنامه کرده و رفته از ایران ؟!
توی دل این شب و تندی سیگار
مزه بکن درد  بطری و لیوان
تنها بمون میخوای همدم بر،پر از غم
پر از زخم های تازه           که نزد هیچکی بهم سر
پر از دوده اتاقم               چرا هی دلشوره دارم؟!
پر از فحش و گلایه            بریدم از همه عالم