دکتر کلاهدوز نیستی ببینی

تو رفتی ولی باز من روز وشب
تو رویا کنارت سفر می کنم
دیگه نیستی اما تمام شبو
به یاد نگاهت سحر می کنم
یه حسی گره خورده از تو به من محال گره از دلم وابشه
چشام ابری بغص داره گلوم
چی میشه شب خونه فردا بشه
تنها دلیل بودنم
تو ارزوی دیدنم
دارم با جاده می زنم
نیستی ببینی
من از تبار شهر غم، زیاد حرف من نه کم
تو یک عذاب مهلکم نیستی ببینی
دیگه بعد تو چی رو باور کنم
که حال خوشم باز هم گل کنه
چرا باید این ادم ساده دل
غم خاطراتو تحمل کنه
یه زخم عمیقو یدک میکشم
واسم یادگار اذت خوب من
میشد کاش بعضی چیزارو بگم
نمک روی زخم عمیقم نزن
تنها دلیل بودنم
تو ارزوی دیدنم
دارم به جاده میزنم
نیستی ببینی