کاظم بذرافکن هفته به هفته

گرهِ دنیا وا بشه
بیای به عطر نرگست
جهانی مبتلا بشه
چندساله که هوای تو
دوره از آغوشه تنم
بگو با دستای کدوم
قبله بهت پُل بزنم؟
کاشکی بیای که قلب من
طاقت نداره دوریو
جهان از کی برده به ارث
اینهمه سال صبوریو؟
هفته به هفته غم به غم
رویاتو میبافه دلم
عشقه تو از روز عزل
نشسته تو آب و گِلم
پریده رنگ خنده ی
خشکیده روی لب من
این دنیای خالی ازت
دوزخه تو مذهب من
دلتنگیامو با غمه
هر جمعه حالی میکنم
از هرکی غیر تو برات
این قلبو خالی میکنم
داری خبر از حال این
آدمای روی زمین
بعدتو هر جایی یه غم
برای ما کرده کمین
چندتا و عَجِّل فَرَجِه
فاصله ی ما تا شما
قد هزار ساله برام
جمعه به جمعه های ما