کیان چگینی وارث

از شب من جدا کن
این سایه ی سیاهو
که از روز نبودت
گرفته جای ماهو
یک ثانیه خیالت
نمیره از سر من
تو ریشه کرده بودی
به عمق باور من
من با تمام قلبم
افسانَتو نوشتم
میون آغوش تو
من وارث بهشتم
میون آغوش تو
دنیا فراموشمه
نمیدونی که بی تو
چه دردی رو دوشمه
نیستی نجاتم بدی
از طعم تلخ تقدیر
از دست این شب تار
دست سردمو بگیر
بیا منو بغل کن
که زنده شم دوباره
دلم ازین فاصله
یه دم آروم نداره
از دوش این شب تار
بار سکوتو بردار
رو این زخمای کاریم
صداتو مرهم بذار
فرصت بده دوباره
اضافه شو به جونم
بگیر این همه زخمو
از عمق استخونم