سالار محمدی آرزوی گمشده

رفت این جوانی جان تو تو امان از یاد تو
عمری گذشت و مانده ام هنوز هم پای تو
دلخواه من بودی نبودم هیچ وقت دلخواه تو
من ماندمو این راه که برگشتی ندارد سمته تو
ای آرزوی گمشده کجایی
که طاقتی نماند ازین جدایی
رفتی بماند حسرتش به قلبم
کاش میرسید این رابطه بجایی
از ابتدا دروغ بود حرفای عاشقانت
کمرنگ شد در قلب من تصویر دلبرانت
ای کاش گریبانه تورا اندوه عشق نگیرد
چون عشق آتش میزند بر مغز استخوانت