مجید احمدی اتفاقی

اتفاقی رسید از را
بی اجازه بی پروا
غنچهای تازی یاس
هدیه داد به من تنها
بوسه زد به خیال من
پرکشید شب تار من
هر چی خوشی بود تو دنیا
سهمم شد به خیال من
(روزی که چشمتو دیدم
همه دلم رو باختم
واسه ی خودم تو قلبم
از تو ی دنیا ساختم
نفهمیدم که عاشق
بی یار پژمرده میشه
مثل یه چشمه ی بی آب
قلبش خشکیده میشه)
حالا که دیگه تو نیستی
توی چشمام بارونه
جای نفسهات تو گوشم
غصه آواز میخونه
روی سینه غمدیدم
رد پای یه زخمه
جای بوسهات رو گونم
سرخی سیلی دسته
(روزی که چشمتو دیدم
همه ی دلم رو باختم
واسه ی خودم رو قلبم
از تو یه دنیا ساختم
نفهمیدم که عاشق
بی یار پژمرده میشه
مثل یک چشمه ی بی آب
قلبش خشکیده میشه)