رضا ماتیا و سعید اسکندری شمال

باز خیالت منو برد
سمت اون روز و اون ساحل و موج
خیلی وقته که دریا نرفتم
بی تو دپ میشه حاله دلم خب
بی تو حتی شمالو
ساحل و اون همه عشق و حالو
نه نمیخام دلم راه نمیده
من میخام تنها این عشقو باتو
اسمتو از ته دل
با دستام نوشتم رو شن های ساحل
کاش میشد حال وروزم بشه
شکل اون روز و شب های ثابق
بی تو این پیچ و جاده
منو میکشه سمت تو بی اراده
نه تمومی نداره اخه
خاطرات تو از بس زیاده
باز یه چند وقته تنهام
میزنه تو سرم فکر دریا
ساکت و گوشه گیرم
لعنتی حاله این مردو دریاب
خستم از این خیابون
نه نمیشم اصن بی تو آروم
باتو میچسپه شهرو قدم زد
دوس دارم خیس بشم زیر بارون
حرفاتو نمیتونم باور کنم
تو تنهایی زیاد بود آدم دورم
ولی دلم فقط به تو وابسته بود
دل کندی رفتی اما شاید چه زود
چشات بود همش تو خاطرات من
یه روز پشیمون میشی هه راه درازه نه؟
مقابل همه کارات سکوت کردم
هر جا رفتم فقط از تو بود حرفم
خوبیت واسه این و اون بدیات مال من
چپ و راست میگرفتی واسه من فاز غم
سرت گیج رفت از نگاه مردم
دل بریدی کردی منه ساده رو ترک
سگ شدم نتونستم بدیات و هضم کنم
من پرم از خالی و مث تو نیست کم دورم
پس مجبورم که راهمو کج کنم