رضا کینگ حس

گریه های شبامو ندیدی
مشتای تو دیوار و ندیدی اما
اون که میمرد واست الان دیگه فقط شده تنها
زیر آسمون بی خدای این آدم ها
کام به کام سیگار به سیگار هر قدم تنها و بیمار
خاطرات تو هر خیابون
میزنم قید تو اینبار
میزنم قید تو اینبار
دیگه خستم از پل ای پست سرم
هر کی میاد دور و برم میگه بس کن
فراموش کن اونا نمیدونن یه روزی عمر من بودی
مغرور بودم و زندگیم بودی بس کن فراموش کن
بعد مدتها افتاد باز نگامون بهم
شناختیم از روزامون بگم
چقدر سختی کشیدم هدفم بودی
هرجا نشستم اول حرفم بودی
هنوزم این چشام برات اشنا نیس
نمیشناسی منو تا ندم اشنایی
با خودم میگم همونه همون که
یه وقتی واسه داشتنش همه چیتو پاش دادی
کی مثل من از فاصله مون رنجیدی
اصلا میدونی که داری رنج میدی
تو بدترین شرایط اوج نداریام
چی کم گذاشتم که من و کم دیدی
تو نبودت اون بی خوابی نصفه شب
نکشیدی دردامو حتی نصفشم
اون روز و میبینم وقتی تنها تو فکری
یادم میفتی تو تنهاییت حس میشم