داوود خجسته تقصیر چشماته

تو حتی اسممو یادت نمیاد
ولی من قاب عکست رو به رومه‌
درسته دست کشیدی از این عاشق
ولی بازم چشام روی تو زومه
بازم مثل همیشه ضربه خوردم
از احساسم از این عشقی ک داشتم
با اینکه روی من چشماتو بستی
ولی بازم تو رو تنها نذاشتم
بهت دنیامو بخشیدم
ولی انگار واست کم بود
تموم شد عشقی که یک روز
خیال کردم که محکم بود
همیشه اونکه میجنگه
توی این بازی رد میشه
اگرچه می‌شکنه صد بار
ولی راهو بلد میشه
میدونم که دلت گیره
یه حسی اینو بم میگه
به اون چشمات قسم حتی
نمی‌شناسم تو رو دیگه
اگه از توو شکستم باز
همش تقصیر چشماته
دوباره ضربه خوردم از
دل سنگی که همراته